Contrast

Tijdens een lezing Eenvoud van Geluk kreeg ik de vraag: “Hoe komt het dat je dit werk bent gaan doen en anderen wil inspireren hun geluk te vinden?”

Was ik even stil van. Mooie vraag.

Mijn spontane antwoord was: “Ik denk omdat ik ook veel momenten van niet-gelukkig heb ervaren?”

Ik heb echt geen diep ongelukkig leven gehad hoor 😃 Ik denk alleen wel dat ik altijd – misschien wel meer dan anderen – enorm veel contrast heb ervaren. Met contrast bedoel ik: het verschil tussen hoe je leeft en hoe je wíl leven. Als dat contrast er is, dan voel je dat. Altijd. Dat voelt zwaar, verdrietig, overbelast, gefrustreerd, moedeloos, verlangend vooral. En ik heb dat misschien altijd wel meer bewust gevoeld dan een ander.

Ik heb er een gewoonte van gemaakt mijn eigen contrast aan te kijken en beweging te brengen die me gelukkig maakt. Werkt als een dolle. Dat betekent dus juist wel dat mensen merken dat ik soms niet lekker zit. Dat is niet erg. Want dan ben ik altijd aan het sudderen op hoe dan wel. Momentje van contract dus 😉

Wat dus ook de reden is dat ik dit werk ben gaan doen. Ik ben het zo gewend om dat proces te doorlopen, dat ik de ander heel helder kan begeleiden. Ik laat me niet afleiden door de ‘kan niets” of de “hoe dans”. Ik surf mee op de golven van wat de ander in het hier en nu ervaart aan contrast en weet dat te benutten om moed te creëren.

Want vanuit dat contrast ga je stappen zetten. Dan is er nog maar 1 weg en die is vooruit. En zoals ik altijd weer roep dan: “zie je, zo eenvoudig is geluk!”